Yalnız Bir Anne Olunca Gülümsüyorum!!!

Hani aileniz, dostlarınız, sevdikleriniz yüzlerce kilometre uzaktadır sizden, yakınınızda da bir tanıdığınız yoktur ya da  vardır aslında ama yoktur. Sadece eşiniz vardır yanınızda ve yalnız bir annesinizdir siz, bebeğinizin yarı kırkı bile çıkmadan yalnız bir anne oluvermişsinizdir birden.

İşte böyle zamanlarda ben hep okudum, okuduklarıma da gülümsedim!

Pedagoji Derneği Başkanının  “Çocuğunu başkasına bırakabileceği 5 akrabası yoksa , anne de çocuğu da psikolojik olarak zor durumdadır ” yazısını okudum ve gülümsedim. Değil 5 , 1 tane olsa bile yeterdi bana dedim.

Uzman Çocuk Psikoloğunun ” Dış Gedikleri engellemek için, annenin nefes almaya ihtiyacı vardır. Bunun için haftanın bir günü anne günü olmalı ve haftanın o günü çocuğu ile bir akrabası ilgilenirken, anne o gün kuaför, alışveriş, bir arkadaşla kahve , sinema vb gibi nefes alabileceği şeylerden kendine ve zamanına uygun olanı yapmalı ” yazısını okudum ve gülümsedim. Değil anne günü, tuvalete giderken bebeğime bir kaç dakika eşlik edebilecek biri olsa yeterdi bana dedim.

Ünlü bir pedagoğun ” Anne için en önemli şey moraldir, manevi destektir, yüz yüze görüşüp rahatlatacak birkaç cümle sözdür” yazısını okudum ve gülümsedim.

Çocuk doktorumuzun ” Anne sıcak yemek yiyemeyendir bu sebeple tanıdıklar ile bir araya gelindiğinde çocuğunuzun yemek yemesine başkaları yardımcı olmalı ve anne arada bir de olsa yemeğini rahat rahat yiyebilmeli. Bu bile anne için öyle bir motivasyon kaynağıdır ki ” yazısını okudum ve gülümsedim.

Psikolog- Sosyolog bir yazarın ” Anne hasta iken dinlenebilmeli ki biran önce toparlanabilsin. Dinlemeyen annenin hastalığı uzun sürer ve bu durum psikolojik olarak hem anneyi hem de çocuğu yorar ” yazısını okudum ve gülümsedim.

Her zaman yaptığım gibi ve hep yapacağım gibi…Gülümsedim…

Gülümsüyorum ama gülümsemelerim arttıkça kırgınlıklarım da artıyor, aşkım da artıyor…

Yalnız kalmaya, yalnız bırakılmaya, ihtiyacım olduğunda yalnızlığıma artıyor gülümsemelerim ve kırgınlıklarım…

Ama bir yandan da aşkım da artıyor, gülümsemelerimle birlikte…

Evet her geçen gün daha büyük bir aşığım ben.

Bebeğimin bana tüm zorlukları öyle güzelce ve yalnızca atlatabilmem için verdiği güce aşığım.

Nefes alamazken, yapayalnızken her şeyimi yetiştirebilmem için verdiği enerjiye aşığım.

Yorgunluktan kafamı kaldıramazken, bir gülümsemesi ve bir kokusu ile beni sevinçten çıldırtmasına aşığım.

Uyurken onu izlediğimde tüm kırgınlıklarımı unutturmasına ve onun nefes alış verişinde kaybolmaya aşığım.

Sevgimi, sabrımı, sonsuzluğa çıkarmasına aşığım.

İşte böyle… Gülümsemelerim artıyor, kırgınlığım artıyor, umursamazlığım artıyor, zor durumlarda bile tek başımıza her şeye yetebilme gücüm artıyor, zorlukları bi başımıza atlatabilmeyi öğrenmemiz artıyor, bir yandan da aşkım da artıyor.

Ve ben artık buna yalnızlık demiyorum. Bunun adı aşk artık.

Sevgilerim hepinize…

 

 

9 thoughts on “Yalnız Bir Anne Olunca Gülümsüyorum!!!

  1. aynı durumdayım bende. ilk bebeğimdede ikinci bebeğimdede hep yanlızdım. evet küçük bi bebekle kimi zaman tuvalete gidemiyor insan. tek eliyle dünyayı kaldıracak hale geliyor. ama bebeğiniz büyüdüğünde göğsünüzü gere gere ben tek başıma büyüttüm derken kendinizle çok gurur duyacaksınız.

  2. merhaba inci hanim,yazinizi okudum ve bana o kadar cok hitap ediyorki,sadece yanliz kalmadim zarar bile gordum.ailelerin yardimlarini gormedim daha cok kostekoldular.lohusa depresyonuna bile girdim.yasamamam gereken herseyi yasattilar bana.ben ama gucluyum anlatilcak o kadar cok sey varki sigmaz bu sayfalara.ben bu yaziyi yazdiginiz icib tesekkur ederim yanliz degilmisim.benim gercekten cok agir gecti ki hala oyle geciyor.

    1. 4 aylık bebeğim var…şu an sağ elimi kullanamıyorum..cama yumruk atıp ameliyatlık ettim kolumu..bütün akrabalarımda çok yakınımda…benimkilerde,eşiminkilerde…şimdi diyorumki keşke hepsi eşimde dahil çok uzaklarda olsalardı..durum bu olmazdı..yıllarca güçlü karakterimle dikkat çekmiş biri olarak bu zayıflığı kendime yakıştıramıyorum…kalabalığın içinde yalnızlık çok kötü çok…

  3. Çok güzel bir yazı, sanki beni anlatıyor:) Bana bazen soranlar oluyor ‘hiç depresyona girmedin mi ? ‘ diye ,gülüyorum o bile lüks benim için… ama bu nasıl bir duygusal herşeye değer

  4. Bu yazınızı o kadar zamanında okudum ki!.tam da bunalmisken, bunalimlarin son safhasindayken,en yalniz hissettigimde…cok sagolun,yüreğinize sağlık..

  5. iki üç hafta içinde doğum yapacağım inşallah ikinci çocuğuma. Doğu görevi yapmak için ücra bir yerdeyiz ve kendi annem bile gelmek istemiyor buraya. Kızımla ve eşimle gideceğim mecburen doğuma. Bende kendimi motive etmeye çalışıyorum güçlüyüm Yaparım diye ama Dediğiniz gibi kırgınlıklarım var çok büyük. Dua istiyorum sizden kolaylıkla atlatayım küçük kızım perişan Olmasın hastane aşamasında

  6. Tüm yalnız annelere selam olsun Dünya’nın hem en zor hem en keyifli işi çocuğunuzun her anımıza Şahit olmak yalnız olduğunuz için gözünüz sürekli üstünde sizden daha iyi Tanıyan olmuyor yüzündeki en ufak hareketi bile iki Yıldır işimi de askıya Alıp hiç desteksiz yardımsız kızımı tek Başıma büyüttüm esimin yoğun bir iş hayatı var aynı en içinde karşılaşmadığımız bile oluyor ama kızımı Görenler ne kadar mutlu bir çocuk dediklerinde ödülün en büyüğünü almışım gibi hissediyorum yalnızlıktan çok Ağladım çok üzüldüm hasta olmamak için dualar ettim ama kızıma hiç yansıtmadım bunları hep Gülerken GÖRDÜ beni şimdi de meyvelerini topluyorum hepimiZe kolay gelsin

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir